Jestem psychoanalitykiem i psychoterapeutą psychoanalitycznym. Należę do Polskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego oraz Międzynarodowego Towarzystwa Psychoanalitycznego (IPA).
Psychoterapią zajmuję się od ukończenia studiów psychologicznych na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego.
Jestem również terapeutą szkoleniowym i superwizorem Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej.
Zajmuję się psychoanalizą i psychoterapią psychoanalityczną dorosłych i młodzieży, superwizją indywidualną i grupową, prowadzę seminaria i szkolenia dla psychoterapeutów.
W 2015 roku założyłem Dolnośląską Szkołę Psychoterapii Psychoanalitycznej, która daje uprawnienia do ubiegania się o certyfikat psychoterapeuty psychoanalitycznego w Polskim Towarzystwie Psychoterapii Psychoanalitycznej.
METODA.
PSYCHOANALIZA
Psychoanaliza to dyscyplina stworzona na przełomie XIX i XX wieku przez wiedeńskiego lekarza Zygmunta Freuda (1856-1939). Dzięki pracy kolejnych pokoleń jego uczniów i następców psychoanaliza nadal dynamicznie się rozwija. Jest ona fundamentem współczesnej psychologii i pierwowzorem wielu istniejących metod psychoterapeutycznych.
Psychoanalizę można definiować trojako: jako metodę badania ludzkiego umysłu, metodę psychoterapii, oraz jako zbiór koncepcji teoretycznych na temat życia psychicznego.
Psychoanaliza zakłada, że na kształtowanie się osobowości, poza czynnikami wrodzonymi i dziedzicznymi, mają wpływ relacje z rodzicami, a także ważne doświadczenia - narodzin, seksualności, miłości i nienawiści, utraty i śmierci - które człowiek napotyka od początku życia. Sposób, w jaki dziecko przeżywa te doświadczenia, tworzy nieświadome wzorce dla uczuć i fantazji, a także dla wszystkich relacji w późniejszym życiu. Mogą one być również źródłem nerwic i zaburzeń osobowości, które powodują problemy w życiu osobistym, społecznym, zawodowym i mogą przejawiać się różnorodnymi objawami, takimi jak lęki, fobie, czynności i myśli natrętne, zachowania impulsywne czy zaburzenia nastroju.
Podstawą psychoanalizy jest zatem założenie, że w umyśle istnieje część nieświadoma i irracjonalna, która determinuje uczucia i zachowanie człowieka. Na tym założeniu opiera się psychoanaliza jako metoda terapii. Leczenie psychoanalizą, podobnie jak każde inne, ma na celu przyniesienie pacjentowi ulgi w cierpieniu. Psychoanalityk nie koncentruje się jednak na usuwaniu objawów cierpienia, tylko szuka jego przyczyn w nieświadomości, sięgając do najwcześniejszych doświadczeń pacjenta i analizując ich wpływ na jego aktualne relacje i zachowanie. Psychoanaliza jest zatem procesem głębokim i intensywnym, jednak aby mogła przynieść trwałe efekty musi trwać długo - kilka lat. Na początku leczenia nie można określić jego długości. Sesje odbywają się 4 lub 5 razy w tygodniu, trwają 45-50 minut. Pacjent leży na kozetce, a psychoanalityk siedzi poza zasięgiem jego wzroku. Zachęca on pacjenta do wolnych skojarzeń, czyli do wypowiadania wszystkiego, co mu przyjdzie na myśl, do opowiadania snów i fantazji. Dzięki temu można dotrzeć do takich obszarów psychiki, które nie są dostępne w inny sposób. Analizie podlegają myśli i uczucia, również te, które powstają w relacji z psychoanalitykiem. W trakcie psychoanalizy pogłębia się wiedza człowieka o jego nieświadomości. Dzięki temu wzrastają zdolności do nawiązywania długotrwałych głębszych relacji z innymi oraz do twórczego wykorzystywania własnych możliwości. Ujmując to słowami samego Zygmunta Freuda - staje się on zdolny do miłości i pracy.
Źródło: strona Polskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego, www.psychoanaliza.org.pl/strona.php?strona=psych
PSYCHOTERAPIA PSYCHOANALITYCZNA
Psychoterapia psychoanalityczna jest metodą leczenia opartą na założeniach psychoanalizy.
Pacjent może leżeć na kozetce lub siedzieć na przeciwko terapeuty. Sesje odbywają się 2-3 razy w tygodniu.